موسیقی وبلاگ

وقتی برمی­گردم و به روز­گارم در این یک سال بعد از انتخابات سال پیش نگاه می­کنم، روزهای خوشیم خیلی کمتر از بدحالی­هایم بوده.

از همان روز بغض گلویم را گرفته و نفسم را تنگ کرده. در خیابان که راه می­روم، خیلی جلوتر از پایم را نگاه نمی­کنم. حلقه دوستیم تنگ­تر و تنگ­تر شده. تعداد دفعاتی که از ته دل خندیده­ام از شمار انگشتان یک دستم هم کمتر است.

حااالم بده. خرااابه.

همیشه در روزهای مختلف زندگیم، موسیقی­های مختلفی آمده­اند و رفته­اند. با آن موسیقی­ها بوده که تحمل همه­ی این­همه بدحالی­ها برایم کمی راحت­تر می­شود.

نوعش و زبانش و ریتمش برایم فرقی ندارد. وقتی یک موسیقی به دلم می­نشیند، آنقدر گوش می­دهم تا موسیقی خسته شود از پخش شدن. زیاد در فکر دانستن نام و نشان آهنگی که می­شنوم هم نیستم.

این نظرسنجی گوشه وبلاگ را که گذاشتم، فهمیدم همه مثل من به تکرار زیاد علاقه ندارند.

از این به بعد زود به زود عوض خواهم کرد و فقط روز اول هر موسیقی خودش به صورت اتو استارت شروع به پخش می­شود و باقی روزها خودتان می­توانید اگر خواستید پخشش کنید.

لینک دانلودش را هم می­گذارم کنار پستی که درباره همان موسیقی نوشته­ام.

اما برایم مهم است که تا زمانی که موسیقی در وبلاگ پخش می­شود، هم­نشین خودم باشید برای شنیدنش.

این همراهی را در شنیدن موسیقی از وبلاگ را خیلی دوست دارم.

احساس دوستی بیشتری می­کنم.

نظراتتان را درباره موسیقی هم بدانم خوشحال می­شوم.

.

.

.

فعلن تا 22 خرداد، این را گوش می­دهم.

غم از صدایش می­بارد.

صدایی که انگار انقلاب می­کند.

آنقدر آرام و رام در آغوش آهنگ خوابیده که بدون توجه به آهنگ حتی، می­شود حرفش را فهمید. چه برسد به آن زمانی که شعر زیبا را هم بفهمی...

از منوچهر همایونپور

.

.

.

...........................

آهنگ قبلی را هم اینجا گذاشتم. از Nat King Cole بود. البته من آن را برای اولین بار در متن فیلم In the mood for love شنیدم. فیلمی که خودش یک پست جداگانه می­خواهد اگر سوادش را داشته باشم.