نیروی سبز

در این یک سال و اندی به وجود آمدن جنبش سبز، بزرگ­ترین دغدغه ذهنی من و بسیاری از دوستانم که کمابیش سبز بودند، نداشتن یک طرح کامل و مشخص از فعالیت­ها، اهداف، باور­ها، چشم­انداز و برنامه­ی جنبش سبز بود تا با تکیه بر آن بشود یقین پیدا کرد و در مرحله بعد بشود از آن دفاع کرده و رسانه­اش بود.

مدتی نیز بود که حال روحی بسیار بدی داشتم و وقتی با دوستانم به درد دل می­نشستیم وضع آن­ها از من هم بدتر بود. این اواخر به این نتیجه رسیدیم که ریشه­اش اساسن از وضعیت اجتماعی و سیاسی ست و به تعبیر من بی حرکتی و سکون و سکوت جنبش سبز بود.

دیشب وقتی بیانیه تاجزاده را خواندم حالم خوب شد. احساس سرزندگی کردم. امشب هم وقتی بیانیه هجدهم را دیدم که نامش را منشور سبز گذاشته بودند، انرژی را دیدم که وجودم را فراگرفت.

منشور سبز که همان بیانیه هجدهم میر حسین موسوی محسوب می­شود، با وجود این­که فقط طرحیست اولیه و همانطور که خود میرحسین موسوی آورده، قدمی برای شروع و تکمیل­تر شدن و با وجود تمام نقد­هایی که می­تواند بر آن بیان شود، شروع دور جدیدی از فعالیت­ها درمسیر جنبش سبز است.

به خصوص که برای تکمیل آن راه­های جدیدی برای تکثیر هرچه بهتر آن هم اندیشیده شده است.

این فایل متنی (PDF) منشور سبز و این هم فایل صوتی. (البته ای کاش در تهیه فایل صوتی کمی بیشتر حساسیت به خرج می­دادند).

این انتخاب از میرحسین که از شفیعی کدکنی است را دوست داشتم:

طفلی بهنام شادی دیریست گم شده است

با چشم­های روشن براق

با گیسویی بلند به بالای آرزو

هرکس از او نشانی دارد

ما را خبر کند

این هم نشان ما

یک سو خلیج فارس

سوی دگر خزر

.

.

.

..........................................

پ.ن1: بیانیه­های هجده­گانه مبرحسین موسوی (یکم تا هجدهم و تا تاریخ بیست پنجم خرداد هشتاد و نه) هم در قالب کتاب موبایلی تهیه شده که اینجا می­گذارم برای آن­هایی که ندارند.

پ.ن 2: اولین نقد درخور تفکر بر همین منشور را هم اینجا دیدم که بد نیست نگاهی بیندازید.